Meester C. Goselingstraat

Bij het navorsen van het leven van Carel Goseling komt een man naar voren die stond voor zijn  principes. Een harde werker, sociaal, godsdienstig en zeer maatschappelijk betrokken. Hij volgde zijn middelbare schoolopleiding aan het St Ignasiuscollege in Amsterdam en deed ook in Amsterdam zijn rechtenstudie, die hij op 25 jarige leeftijd afsloot met een promotieonderzoek. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij gemobiliseerd als reserveofficier bij de artillerie. Van 1919 tot 1937 was hij werkzaam als advocaat in Amsterdam. 

Politieke loopbaan

Naast zijn werk als advocaat vervulde hij een groot aantal nevenfuncties. Hij speelde een belangrijke rol in de oprichting, het bestuur en de hervorming van de Rooms Katholieke Staatspartij (RKSP). In 1929 kwam hij voor deze partij in de Twee Kamer en van 1937 tot 1939 was hij minister van justitie in het vierde kabinet Colijn. Hier zette hij het restrictieve vluchtelingenbeleid van het kabinet op strenge wijze voort waardoor onder andere Joodse vluchtelingen uit Duitsland aan de grens werden teruggestuurd. In 1939 kwam het vierde kabinet Colijn ten val vanwege het financiële beleid. Voor Goseling betekende dit dat hij geen consequenties hoefde te trekken uit de situatie die was ontstaan door “de zaak Oss.”

De zaak Oss  

De bende van Oss was een bende die tussen 1888 en 1934 zware misdaden pleegde in Brabant en Limburg zoals roofovervallen, moorden en honderden brandstichtingen. In 1934 rolde de Koninklijke Marechaussee de bende op met de arrestatie van meer dan 160 personen en ontving hiervoor een onderscheiding van koningin Wilhelmina persoonlijk.

Maar volgens minister Goseling was de Koninklijke Marechaussee bij de opsporing van de Bende van Oss haar bevoegdheden te buiten gegaan. Daarom schorste hij de opsporingsbevoegdheid van de verantwoordelijke brigade per direct. Hierdoor ontstond veel beroering in de samenleving en veel brigadiers gingen hierdoor over naar de NSB. Na een onderzoek in de Tweede Kamer kwam de Kamer tot de conclusie dat Goseling weliswaar te goeder trouw gehandeld had maar dat zijn besluit niet voldoende onderbouwd was.

De oorlog

In augustus 1939 werd Goseling gemobiliseerd als officier bij de artillerie. Direct na de capitulatie in 1940 werd hij door de nazi's opgepakt als vergelding voor de internering van alle Rijks Duitsers in Indië. Hij werd, samen met onder andere Willem Drees, opgesloten in kamp Buchenwald en stierf daar op 14 april 1941 onder erbarmelijke omstandigheden.